-φωνος -η -ο [fonos] : ως β' συνθετικό σε σύνθετα επίθετα και ουσιαστικοποιημένα επίθετα. 1. χαρακτηρίζει το προσδιοριζόμενο σύνολο ατόμων ή την περιοχή που κατοικούν από τη γλώσσα που μιλούν και την οποία δηλώνει το α' συνθετικό, ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι κύρια ή μητρική τους γλώσσα: αγγλό~, αλβανό~, γαλλό~, ελληνό~, σλαβό~, τουρκό~ [ΛΚΝ]

Στο ίδιο πρότυπο, από τους Αραμαίους, έχουμε τους αραμαιόφωνους.

Λίγα αλλά αξιόπιστα τα ευρήματα:
http://www.google.gr/search?hl=en&client=firefox-a&rls=org.m...

Προσοχή: οι ομιλούντες την αραμαϊκή είναι αραμαιόφωνοι. Αραμαιόφωνες είναι οι γυναίκες.

--------------------------------------------------
Note added at 4 hrs (2009-05-06 02:03:31 GMT)
--------------------------------------------------

Όμοια περίπτωση σχηματισμού είναι οι ομιλούντες την εβραϊκή γλώσσα:
εβραιόφωνοι
http://www.google.com/search?hl=en&safe=off&rlz=1B3GGGL_enGR...